Sośnica poj. C7,5

Opis:

Wolno rosnące drzewo iglaste o stożkowym pokroju, osiągające 7-8 m wysokości. Wymaga stanowiska słonecznego lub półcienistego, osłoniętego od wiatru, oraz żyznej, wilgotnej gleby o kwaśnym odczynie. Charakterystyczne długie, ciemnozielone igły zebrane w p

Charakterystyka:

Sośnica japońska (Sciadopitys verticillata) to zimozielone drzewo iglaste, jedyny przedstawiciel rodziny sośnicowatych (Sciadopityaceae), pochodzące z górskich regionów Japonii. W naturalnym środowisku osiąga wysokość do 40 metrów, jednak w polskich warunkach dorasta zazwyczaj do 7-8 metrów. Charakteryzuje się wolnym tempem wzrostu, przyrastając rocznie o około 8-10 cm.

Drzewo posiada regularny, stożkowy pokrój, który z wiekiem staje się bardziej cylindryczny. Kora jest czerwonobrązowa i łuszczy się płatami, co dodaje roślinie dekoracyjności. Najbardziej charakterystyczną cechą sośnicy są jej igły: długie (do 15 cm), ciemnozielone, zebrane na końcach pędów w parasolowate okółki. Dodatkowo, krótkie, łuskowate igły pokrywają pędy, tworząc unikalny wygląd.

Roślina preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste, ciepłe i osłonięte od wiatru. Wymaga żyznej, wilgotnej, dobrze przepuszczalnej gleby o kwaśnym odczynie. Jest wrażliwa na mróz, dlatego w chłodniejszych regionach Polski zaleca się jej osłanianie na zimę. Sośnica źle znosi suszę, dlatego ważne jest regularne podlewanie oraz utrzymanie odpowiedniej wilgotności powietrza, na przykład poprzez zraszanie w letnie wieczory.

Ze względu na swój egzotyczny wygląd, sośnica japońska jest ceniona jako roślina ozdobna. Doskonale prezentuje się jako soliter w ogrodach przydomowych, ogrodach wrzosowiskowych czy orientalnych. Może być również uprawiana w pojemnikach, co pozwala na jej zimowanie w pomieszczeniach bezmroźnych.

Warto wspomnieć, że sośnica japońska jest żywą skamieniałością, której przodkowie występowali już około 230 milionów lat temu. W Japonii jest uznawana za jedno z pięciu świętych drzew, co dodatkowo podkreśla jej wyjątkowy charakter.