Olsza czarna 8-10 poj.

Opis:

Olsza czarna to drzewo o wyprostowanym pokroju, dorastające do 30 m wysokości. Liście są ciemnozielone, błyszczące, odwrotnie jajowate, z tępym lub wyciętym wierzchołkiem. Kwitnie w marcu i kwietniu przed rozwojem liści, produkując purpurowoczerwone ko...

Charakterystyka:

Olsza czarna (Alnus glutinosa) to drzewo liściaste z rodziny brzozowatych, występujące naturalnie w Europie, Kaukazie oraz północno-zachodniej Afryce. W Polsce jest pospolita na niżu, zwłaszcza na siedliskach wilgotnych i podmokłych, takich jak olsy czy łęgi olszowe. Drzewo osiąga wysokość do 30 m, charakteryzuje się wyraźnie wykształconym pniem widocznym aż do wierzchołka korony. Korona jest wydłużona, z gałęziami odstającymi prawie poziomo. Kora jest ciemnoszara, prawie czarna, spękana. Liście są odwrotnie jajowate, o długości 4-10 cm, z tępym lub wyciętym wierzchołkiem, z wierzchu błyszczące, od spodu z kępkami żółtawych włosków w kątach nerwów. Kwitnie w marcu i kwietniu przed rozwojem liści, produkując purpurowoczerwone kotki. Owoce to płaskie, brązowe orzeszki z wąskimi listewkami na brzegach, dojrzewające we wrześniu i październiku. Olsza czarna preferuje gleby wilgotne, żyzne, najlepiej rośnie w pobliżu cieków wodnych. Jest odporna na mróz, ale wrażliwa na suszę. Drewno jest miękkie, lekkie i łupliwe, odporne na gnicie, co wykorzystywano m.in. w budownictwie wodnym. Roślina współżyje z bakteriami przyswajającymi azot z powietrza, co wzbogaca glebę w ten pierwiastek. W ogrodach może być stosowana do nasadzeń krajobrazowych, na zalesienia, do obsadzania terenów podmokłych oraz zbiorników wodnych w parkach i ogrodach.