Jodła pospolita poj C2

Opis:

Jodła pospolita to zimozielone drzewo iglaste o prostym pniu i stożkowatej koronie, osiągające wysokość do 50 m. Igły są ciemnozielone, błyszczące, z dwoma białymi paskami na spodniej stronie. Szyszki cylindryczne, długości 10–15 cm, dojrzewają we wrze...

Charakterystyka:

Jodła pospolita (Abies alba) to jedno z najwyższych rodzimych drzew Europy, osiągające wysokość do 50 m i pierśnicę do 1,5 m. W Polsce występuje głównie w Karpatach, Sudetach, Górach Świętokrzyskich oraz na Roztoczu, gdzie rośnie na wysokościach od 500 do 1250 m n.p.m. Preferuje gleby głębokie, żyzne, świeże lub wilgotne o odczynie od kwaśnego do obojętnego. W młodości jest cieniolubna, z czasem potrzebuje dostępu światła. Kora młodych drzew jest gładka, popielato-szara, z czasem staje się spękana, tworząc nieregularne, prostokątne płytki. Igły długości 1,5–3 cm, ciemnozielone, błyszczące, z dwoma białymi paskami na spodniej stronie. Kwiaty męskie są żółte, zebrane w jajowate kotki, a żeńskie tworzą zielone, sterczące szyszki. Kwitnie w kwietniu i na początku maja. Szyszki cylindryczne, długości 10–15 cm, dojrzewają we wrześniu i rozpadają się na drzewie, uwalniając nasiona. Drewno jodły jest jasne, lekkie, miękkie i łatwe w obróbce, wykorzystywane w budownictwie, meblarstwie oraz do produkcji instrumentów muzycznych, takich jak organy. Ze względu na dekoracyjny wygląd igieł i regularną koronę, jest również popularnym drzewkiem świątecznym. Wymaga stanowisk o wysokiej wilgotności powietrza i gleby, najlepiej w półcieniu. Jest wrażliwa na niskie temperatury oraz zanieczyszczenia powietrza.